ΟΙ ΤΣΙΓΓΑΝΟΙ

Από τον καιρό της άφιξης των Τσιγγάνων στην Ευρώπη έγινε αναφορά στα ονόματά τους ότι θυμίζουν την Ανατολή. Λόγω του καφετιού σκούρου χρώματός τους και του τρόπου ζωής τους, που ήταν άγνωστα στους πολίτες της Ευρώπης, συνδέθηκαν πιο πολύ συχνά με τους Αιγύπτιους στη Δυτική Ευρώπη και με τους Τατάρους στην Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη. Στην πραγματικότητα, το 1322 μια ομάδα ακροβατών "από την Αίγυπτο" έδινε παραστάσεις στην Κωνσταντινούπολη, ενώ, κατά το ίδιο έτος, εμφανίζεται μια άλλη αποικία "Αιγυπτιακή" να έχει εγκατασταθεί στην Κέρκυρα. Οι περιοχές που τελούσαν υπό τον έλεγχο του βυζαντινού πολιτισμού υπήρξαν αυτές στις οποίες έκαναν οι Τσιγγάνοι το πρώτο βήμα προς τη Δύση και, αναμφίβολα, αυτό μαρτυρείται και από τα αρχεία και τα έγγραφα του 14ου αιώνα, αλλά και από το γεγονός ότι οι περισσότεροι όροι γι' αυτούς στις ευρωπαϊκές γλώσσες και στα τούρκικα είναι Cingane, ομοιάζοντας με τη λέξη του αιρετικού δόγματος της Μικράς Ασίας "Αθίγγανοι" ή "Ατσίγγανοι" [Atsiganoi], που σημαίνει "περιπλανώμενοι". Τέτοιοι εντοπίστηκαν και στη "Μικρά Αίγυπτο", που δεν είναι άλλη από την περιοχή της Μεθώνης της Πελοποννήσου, όπου εκεί υπήρχε ένα περίπλοκο σύστημα άρδευσης. Στις 5 Νοέμβρη του 1362 αναφέρεται η παρουσία τους στη Ραγούσα [Ragusa] (νυν Ντουμπρόβνικ), και κατά την ίδια περίοδο φαίνεται ότι επιτράπηκε η εγκατάστασή τους γύρω από το μοναστήρι της Ρίλας, περιοχή της σημερινής νότιας Βουλγαρίας, και στο νησί της Κέρκυρας. Σε αυτούς, πιθανώς, αναφέρεται -μεταξύ των άλλων- και ο βυζαντινός συγγραφέας Μάζαρις, γράφοντας ότι αποτελούν ξεχωριστή εθνική ομάδα στην Πελοπόννησο.