Η ΕΓΚΥΚΛΟΠΑΙΔΕΙΑ ΤΟΥ ΜΑΓΚΑ

Ένα είδος επαγγελματία μάγκα σέρνεται στην αγορά. Και επαγγελματίας θα πει ότι «αξίζει επειδή κερδίζει» – γι’ αυτό είναι μάγκας. Μετά τη Μεταπολίτευση, και κυρίως από τα μέσα της δεκαετίας του ’80, στην ελληνική κοινωνία εγκαθίσταται ένας τύπος ανθρώπου που δίνει με τον ιδιαίτερο νεοελληνικό τρόπο αυτή την παράσταση του «κερδίζω, άρα αξίζω», στον αντίποδα εκείνων που θεωρούν το κέρδος απόρροια της αξιοσύνης. Το φαινόμενο είναι μαζικό. Οι μάγκες βαδίζουν σαν ένας άνθρωπος. Εξαρτημένοι από τις ανάγκες της πολιτικής εξομοίωσης, στηριγμένοι στη συνενοχή, κρατούν το βήμα ως κίνημα πλήθους. Ένα νέο ελληνικό φαινόμενο αναδύεται: Η μαζική υιοθέτηση της μαγκιάς αναγορεύει την ίδια σε στοιχείο ταυτότητας, ισότιμο οιονεί με την εθνικότητα και το θρήσκευμα. Η σύγχρονη επανοικειοποίησή της, ως εθνικού πλέον σημείου αυτοαναφοράς, τυγχάνει ειδικής ασυλίας. Το είδος είναι προστατευόμενο. Η επίκληση της μαγκιάς αθωώνει κάθε ενέργεια, αν δεν την αναγορεύει σε άξια λόγου, με τον ίδιο τρόπο που προστατεύει από κάθε έλεγχο το μαγικό επίθετο «λαϊκός». Ο μάγκας είναι ένα είδος τοτέμ της σύγχρονης κοινωνίας. Δεν τον εγγίζει κανείς. Οι αρνητικές συνδηλώσεις με τις οποίες είναι συνδεδεμένο το όνομά του αποδίδονται όλες στον «τζάμπα μάγκα». Και όταν η συζήτηση αφορά τον ίδιο, γίνεται λόγος μόνο για την «αγιογραφία» του.