ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΚΑΙ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΟΡΘΟΓΡΑΦΙΑ ΣΤΗΝ ΠΛΑΝΗΤΙΚΗ ΕΠΟΧΗ

Η Άρτεμη είναι δώδεκα χρονών και πάει στην πρώτη τάξη ενός δημοσίου Γυμνασίου στο νότια προάστια. Είναι παιδί με έντονη εσωτερική ζωή, από χωρισμένους γονείς με υψηλό μορφωτικό επίπεδο. Τις προάλλες έφερε να μου δείξει το "βιβλίο" που γράφει εδώ και κάτι μήνες, όπως είπε. Ξεφύλλιζε μισοσκισμένα, μουτζουρωμένα χαρτάκια. - "Γιατί δεν τα γράφεις στον υπολογιστή;", τη ρώτησα. "Θα είναι πιο εύκολο να τα δουλέψεις και να τα διορθώσεις, μετά. Χρησιμοποιείς υπολογιστή, έτσι δεν είναι;" - "Ναι, καλά, ξέρω, δεν είναι αυτό", είπε. - "Αλλά τι;", επέμεινα. - "Αν τα γράψω στο κομπιούτερ, θα τα γράψω γκρίκλις." - "Μπα, και γιατί;", ρώτησα με ένταση. - "Να, δεν ξέρω καλή ορθογραφία..." - "Εντάξει, θα μάθεις ορθογραφία και θα τα διορθώσεις...", επέμεινα πάλι. - "Μπάαα, τι χρειάζεται η ορθογραφία, μήπως αλλάζει το νόημα; Άλλωστε μου έδωσες μια καλή ιδέα. Αν γράψω γκρίκλις, θα πάρουν το βιβλίο μου όλα τα παιδιά του σχολείου"