ΚΡΑΥΓΕΣ ΣΤΗΝ ΠΑΓΩΜΕΝΗ ΛΙΜΝΗ

Σε μια κλειστή κοινωνία, σ ένα μαγευτικό χωριό του Λακωνικού κόλπου που οι Θεοί του Ολύμπου το επέλεξαν ως επίγειο παράδεισο, μια έκρηξη ζήλειας ήταν αρκετή για να αλλάξει τις ζωές όλων. Κι εκείνο το καταραμένο βράδυ, τελείωσαν όλα... Κανένα στόμα δεν τόλμησε να μιλήσει, κανένας δεν βρήκε τη δύναμη να πει την αλήθεια, μέχρι που οι "κραυγές" πάγωσαν τις καρδιές όλων, ακόμα και τη λίμνη των θαυμάτων! Ποιος όμως είναι αυτός που θα κρίνει ποιο είναι το σωστό και ποιο το λάθος; Ποιος είναι εκείνος που θ αποδώσει δικαιοσύνη; Ποιος θα βρει τη δύναμη να το φωνάξει; Όλοι δείλιαζαν μπροστά στο φόβο και τις απειλές, όλοι έδιναν τόπο στην οργή, για να μη χτυπήσει το κακό και το δικό τους σπιτικό... Οι αθώες ψυχές όμως, ζητούσαν δικαίωση, ζητούσαν να αναπαυθούν... Η Μαρία, ακούγοντας την φωνή της καρδιάς της, τα λόγια του ανάπηρου πατέρα της και τα "θέλω" μιας ζωής που δεν έζησε, τόλμησε να τα βάλει με τους δαίμονες που είχε σπείρει η μάνα της, όσο και αν η καρδιά της πονούσε. "Τι τα θες... Οι σκιές μας, είναι το μπόϊ της ψυχής μας κι η γλώσσα κόρη μου, ο δικαστής μας", της έλεγε ο Μανόλος της, μέχρι που έκλαψε στην αγκαλιά του! Το τι θα έφερνε όμως το επόμενο πρωί, ουδείς το γνώριζε...