ΣΤΗΝ ΑΦΡΙΚΗ ΤΟΥ ΜΥΘΟΥ Η ΑΝΑΣΑ ΤΟΥ ΠΟΤΑΜΟΥ ΖΑΜΒΕΖΗ

Ο Ήλιος πια είχε αρχίσει να βαδίζει στο μονοπάτι της δύσης, παρ' όλα αυτά η ζέστη ήταν ακόμα αρκετή. Η γοητεία που ανέδιδε το πρόσωπο της γυναίκας ήταν έντονη. Γύρω στα τριάντα πέντε, μέτρια στο ύψος, αλλά το πρόσωπό της ήταν ένα κομψοτέχνημα. Είχε μαύρα κοντοκουρεμένα μαλλιά και μάλλον τα πιο εκφραστικά μαύρα μάτια που θα μπορούσε να συναντήσει κανείς. Τα χαρακτηριστικά της ήταν λεπτά και το γενικότερο παρουσιαστικό της πρόδιδε μια σπάνια φινέτσα. Μάλλον η Ίρμα δεν είχε αντιληφθεί την παρουσία του, γιατί συνέχιζε να παρακολουθεί την καμηλοπάρδαλη στο απογευματινό της φαγητό. Το κορμί της γυναίκας είχε πάρει και αυτό θαρρείς μια στάση μυστηριώδη. Όπως το ύφος της έτσι και το κορμί της, θύμιζαν μέσα στη σαβάνα ένα τεράστιο ερωτηματικό καθώς κοιτούσε το ζώο. Τη στιγμή εκείνη θα ήθελε, όπως την κοιτούσε, να μπορούσε να την αποτύπωνε πάνω σε έναν αιώνιο καμβά! Αυτή η σκηνή που παρακολουθούσε ήταν ακόμα μία αποκάλυψη μπροστά στα μάτια του. Η γυναίκα ερωτηματικό, κοιτούσε την αυτοκράτειρα της ζούγκλας, που χόρταινε την πείνα της, μια εικόνα που ούτε χίλιες λέξεις δεν μπορούσαν να την περιγράψουν. Το μεγαλείο του "κάδρου" συμπληρωνόταν από το πέταγμα των παράξενων πουλιών της Αφρικής κι από τον αφέντη Ήλιο, που έβαφε το σύμπαν με χρυσοκόκκινες πινελιές.