Ο ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟΣ ΣΑΜΑΝΟΣ

Δεν ήταν καθόλου εύκολο, στην καρδιά της δεκαετίας του '70, να προσκαλέσεις σε γεύμα έναν συμμαθητή, ή τουλάχιστον δεν ήταν εύκολο για μένα. Ο λόγος είναι απλός. Συνέβη κάνα δυο φορές. Πριν καν ο ανυποψίαστος προλάβει να χτυπήσει το κουδούνι, η μητέρα μου ορμούσε να του ανοίξει, έτσι, αφηρημένα. Λέω αφηρημένα, γιατί, προφανώς, η συνήθεια την εμπόδιζε να αναλογιστεί την κατάστασή της, ή καλύτερα την αμφίεσή της. Μαθήτρια ενός γνωστού βελονιστή, η ασκούμενη συνήθιζε να δοκιμάζει την ίδια τεχνική στον εαυτό της. Και τότε, μπροστά στα έντρομα μάτια τού φίλου μου, εμφανιζόταν πίσω από το κατώφλι περιβαλλόμενη από βέλη, σαν ακτινοβόλο, πελώριο ψυχαναλυτικό τέρας - ομοιοπαθητική Μέδουσα, Παναγία των Επτά Θλίψεων, Κυρά των Σπαθιών. Σε εκείνο το σημείο, ήταν δικό μου άχαρο καθήκον να προσπαθήσω να πείσω τον κακόμοιρο αθώο ότι εκείνη η απειλητική οικιακή "επιφάνεια", το μέτωπο με τις ζιγκ ζαγκ λάμψεις, αποτελούσε απλώς την απόπειρα μιας θεραπείας της ιγμορίτιδας. [...] Παρόμοια πειράματα βελονισμού στην οικογένεια με απομάκρυναν πολύ γρήγορα από τη συμπάθεια ολόκληρου του σχολείου. Αλλά τελικά το θεραπευτικό λόμπι κατάφερε αυτό που κανένα βιογραφικό δεν θα μου επέτρεπε ποτέ: να πλησιάσω τον Άρχοντα". Ένας γιατρός, ένα κινηματογραφικό πλατό, μια ποιητική συλλογή: Τρία εσωτερικά νήματα που πλέκουν δυο ζωές. Ο Magrelli μεταμορφώνει σε έργο την απρόσμενη σχέση του με τον "Fellini τον Πτολεμαϊκό". Ένα βιβλίο σχεδιασμένο και αφηγημένο, βιογραφικό και αυτοβιογραφικό: περιστατικά, διαδρομές και επανεμφανίσεις, παιδική ηλικία, ωριμότητα, ομοιοπαθητική και μυστηριακή κουλτούρα. Προπαντός, η πρόζα ενός από τους πιο αξιόλογους Ιταλούς ποιητές.