ΠΛΩΤΗ ΠΑΤΡΙΔΑ

Πέντε η ώρα που βραδιάζει. Οι διαδηλωτές στους δρόμους. Τα πεζοδρόμια ξεχειλισμένα, να κολυμπάει η απόγνωση. Χείλη σφιγμένα. Προπετάσματα κρότου λάμψης. Χώματα φερτά από άλλου. Μετά; Οδοφράγματα, αναχώματα φτηνά, σπασμένες τζαμαρίες. Και οι διαδηλωτές να μη ξέρουν κατά που να κάνουν. "Θάλασσα. Βάρα μη πάρει φωτιά η θάλασσα". Παρασκευή. Πέντε η ώρα που βραδιάζει. Φρεντερίκο στην Πειραιώς τι γυρεύεις; Από τη Κόρντοβα στο Γκάζι; Ξεράθηκε ο ασβέστης. Μισογκρεμισμένοι οι τοίχοι. Τα παραθύρια κλειστά. Μαράθηκαν τα λουλούδια, λέριασε το λευκό σεντόνι. Νίκελ, γυαλί και οξείδιο. Η μνήμη δεν σωπαίνει. Πάσα γη τάφος. Να βγούμε από τα μνήματα, Φρεντερίκο στην Πειραιώς τι γυρεύεις; Ερείπια παντού. Πιο πολλά, αυτά που δεν φαίνονται. Φουγάρα σβηστά, δόντια σπασμένα. Κανόνια στραμένα στον ουρανό, στόματα ξεδοντιασμένα. Χαμόγελα, πικρά, γαρούφαλα στην κάνη του κόσμου, όλη η θλίψη, μια λίμνη στεγνή. Φρεντερίκο στην Πειραιώς τι γυρεύεις;