ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
Ο Παναγιώτης Γιαννόπουλος, ομότιμος καθηγητής της Βυζαντινής Ιστορίας του Πανεπιστημίου της Louvain, γεννήθηκε την 1η Ιουνίου 1938 στο χωριό Λάλουκα Άργους, όπου και τελείωσε τη στοιχειώδη εκπαίδευση. 1957: τελείωσε την επταετή Εκκλησιαστική Σχολή Κορίνθου. 1962: έλαβε το πτυχίο Θεολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών. 1962-1964: υπηρέτησε τη στρατιωτική του θητεία. 1964: γράφτηκε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. 1964-1965: εργάστηκε ως μέλος ερευνητικής ομάδας στη Μονή Αγίας Αικατερίνης του Σινά για την τακτοποίηση του αρχείου της Μονής. 1966-1967: παρακολούθησε ως υπότροφος στο Πανεπιστήμιο του Βελιγραδίου ένα ερευνητικό πρόγραμμα με θέμα: Μεσαιωνική Βαλκανική Ιστορία. 1967 : έλαβε υποτροφία για μεταπτυχιακές σπουδές στο Πανεπιστήμιο του Λουβαίν (Βέλγιο) με αντικείμενο το Βυζαντινό κόσμο. 1968 : έλαβε το πτυχίο του Ιστορικού-Αρχαιολογικού τμήματος της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. 1969 : έλαβε το μεταπτυχιακό δίπλωμα των Ιστορικών επιστημών του Πανεπιστημίου του Λουβαίν. 1972: υποστήριξε τη διατριβή La societe profane dans l’empire byzantin des VIIe, VIIIe et IΧe siecles και ανακηρύχτηκε διδάκτορας ιστορικών επιστημών του Πανεπιστημίου του Λουβαίν. 1972: εκλέχτηκε δόκιμος καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Λουβαίν. 1973: έλαβε το πτυχίο Αρχαιολογίας και Ιστορίας της Τέχνης (ειδίκευση Βυζαντινή νομισματική) του Πανεπιστημίου του Λουβαίν. 1973: ονομάστηκε καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Λουβαίν. 2005: ομότιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου του Λουβαίν. Στο Πανεπιστήμιο του Λουβαίν δίδαξε Νέα ελληνική γλώσσα, Βυζαντινή Ιστορία, Βυζαντινούς θεσμούς, Νομισματική. Επίσης από το 1977 ως το 1984 δίδαξε νεοελληνική γλώσσα στη Σχολή Μεταφραστών και διερμηνέων του Πανεπιστημίου του Μονς (Βέλγιο). Κατά καιρούς δίδαξε ως προσκεκλημένος καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, στο Πανεπιστήμιο Κρήτης και στο Πανεπιστήμιο της Γρανάδας της Ισπανίας. Επί σειρά ετών δίδαξε νεοελληνική γλώσσα και νεοελληνική λογοτεχνία στο Ινστιτούτο Libre Marie Haps των Βρυξελλών, και νεοελληνική ορολογία στα όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Tο πιο πρόσφατο βιβλίο
ΤΟ ΑΓΙΟΝ ΦΡΕΑΡ ΤΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗΣ
Δεν διαθέτουμε νέα στοιχεία για το προσκυνηματικό οικοδόμημα, το έγιον φρέαρ, το οποίο αποτελούσε την κυριότερη αυτοκρατορική είσοδο στην Αγία Σοφία. Στο οικοδόμημα του φρέατος της Κωνσταντινούπολης φυλασσόταν επί αιώνες το επιστόμιο του φρέατος του Ιακώβ, στο οποίο κατά τη Γραφή συνομίλησε ο Ιησούς με τη Σαμαρείτιδα. Κατά την ορθόδοξη αγιολογία, η Σαμαρείτις ασπάστηκε το κήρυγμα του Ιησού, έλαβε το όνομα Φωτεινή και αγίασε. Αυτό αιτιολογεί την εικόνα του πρόσθιου εξωφύλλου. Το κτίσμα δεν σώζεται. Ελάχιστα λείψανά του εντοπίστηκαν κοντά στη βάση του νοτιοανατολικού μιναρέ της Αγίας Σοφίας, για την κατασκευή του οποίου πιθανότατα χρησιμοποιήθηκαν υλικά του φρέατος, αλλά οποιαδήποτε αρχαιολογική ή ανασκαπτική έρευνα είναι επί του παρόντος αποκλειστέα. Ο ερευνητής θα πρέπει να αρκεστεί στις γραπτές πηγές. Στις πηγές επικρατεί ενίοτε κάποια σύγχυση σχετικά με το σημασιολογικό περιεχόμενο του όρου φρέαρ. Όταν ο λόγος αφορά στο οικοδόμημα, στην παρούσα μελέτη χρησιμοποιείται ο όρος φρέαρ. Όταν πρόκειται για το επιστόμιο του φρέατος του Ιακώβ, τότε χρησιμοποιείται ο όρος άγιον φρέαρ.
Σύνδεση
Εάν είσαι ήδη εγγεγραμμένος χρήστης, παρακαλούμε συνδέσου εδώ.
Δεν έχεις λογαριασμό;