ΜΕΣΙΤΕΙΕΣ ΤΟΥ ΟΡΑΤΟΥ

Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη και διδάσκει θεωρία και κριτική αρχιτεκτονικής στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο. Πρώτο του βιβλίο τα δοκίμια Συνηγορία της παραλογοτεχνίας (1982), Οι λέξεις στην αρχιτεκτονική και την επιστημονική σκέψη (1990), Κόμικς, τέχνη και τεχνικές της εικονογράφησης (1990), Η υψηλή τέχνη της απελπισίας: γύρω από τον Ισοβίτη του Αρκά (1992), Μεσιτείες του ορατού: ζητήματα θεωρίας της κριτικής στην αρχιτεκτονική και την τέχνη (1997) και Μεταμορφώσεις του θεατρικού χώρου: τυπικές φάσεις κατά την εξέλιξη των θεάτρων στη Δύση (1999). Η έντονη παρουσία του στο αστυνομικό μυθιστόρημα ξεκινά με την τετραλογία Κατά συρροήν (1998), Σε περίπτωση πυρκαϊάς (1999), Παιχνίδια μνήμης (2001) και Δεύτερη φορά νεκρός (2002). Ακολούθησε η τριλογία Μοιραίοι αντικατοπτρισμοί (2003), Η ελπίδα πεθαίνει τελευταία (2005) και Ο Θεός φυλάει τους άθεους (2006). Το 2007 κυκλοφόρησε το κείμενό του Πώς πάνε στον «παράδεισο» του Αρκά. Ανατρέχοντας στην ιστορία του γέλιου και το 2011 το βιβλίο Κριτική και ευαισθησία. Η εξέλιξη του κριτικού στοχασμού για την τέχνη. Το 2000 τιμήθηκε με το Βραβείο της Ένωσης Κριτικών θεάτρου για το έργο του Μεταμορφώσεις του θεατρικού χώρου: τυπικές φάσεις κατά την εξέλιξη των θεάτρων στη Δύση. Έλαβε μέρος, με διηγήματά του, και στους τρεις πρώτους τόμους των Ελληνικών εγκλημάτων (2007, 2008 και 2009).
Δες όλα τα βιβλία του