ΕΠΙΣΤΗΜΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΛΟΓΙΚΗΣ

Στην πρώτη ενότητα, θα πρέπει να δούμε το αντικείμενο της εργασίας μας όπως το είδανε οι παλιοί σοφοί και όπως παρουσιάζεται σήμερα, με στόχο να καταπιαστούμε με τις ιδιαιτερότητες του και να αντιληφθούμε τις δυσκολίες του, πορεία χρήσιμη για να φτάσουμε στο σκοπό μας όπως το διατυπώσαμε ήδη πιο πάνω. Στη δεύτερη ενότητα, θα πρέπει να εξετάσουμε λίγο πιο λεπτομερειακά την ιστορική πορεία των οργανωτικών δομών της σκέψης. Και τούτο γιατί δεν μπορεί να γίνει κατανοητό κανένα πρόβλημα της γνώσης και της επιστήμης, αν δεν το αντιρύσουμε ιστορικο-γενετικά δηλαδή στην ιστορική του αλληλουχία, στη γέννηση και στην ανάπτυξή του μέσα στο αλυσσίδωμα των γεγονότων του ιστορικού χρόνου. Στην τρίτη ενότητα, είναι ανάγκη να δούμε όχι πια μονάχα την ανάπτυξη των οργανωτικών λογικών δομών της σκέψης στην ιστορική τους πορεία, αλλά να εξετάσουμε συστηματικά και γνωσιολογικά, με τη γενική μέθοδο τα θεμέλια τα ίδια της Λογικής, τη θέση της μέσα στα όρια της γνώσης και της επιστήμης. Μ' άλλα λόγια να κάνουμε και την επιστημολογία και της Λογικής της ίδιας στην πληρότητα της (δηλαδή με τις τυπικο-διαλεκτικές λογικές δομές της). Στην τέταρτη ενότητα με τον τίτλο "Η Ιστορική διαμόρφωση της λογικής" θα πρέπει να εξετάσουμε την ιστορική πορεία των τυπικών λογικών δομών της σκέψης, αρχίζοντας από τις προ-αριστοτελικές συμβολές και περνώντας από τον Αριστοτέλη, τον θεμελιωτή της τυπικής λογικής, όπως το θέλει ο Kant, τους Στωικούς, τους μεσαιωνικούς λογικούς, να φθάσουμε στα νεώτερα χρόνια στη λογική των Decartes, Spinoza, Leibniz και Kant. Από ΄δώ θα περάσουμε στις απόψεις της σύγχρονης Λογικής, της συμβολικής ή μαθηματικής, που από τα μέσα του περασμένου αιώνα με τους Boole, Morgan, Frege, Hilbert, Russell, Σχολές Βιέννης, Βαρσοβίας, κ.ά., οδήγησαν στις απόψεις των νεώτερων λογικών.