Β ΒΑΛΚΑΝΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ

Το τέλος του πολέμου μεταξύ της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και των τεσσάρων συμμάχων της Βαλκανικής Χερσονήσου -της Σερβίας, της Ελλάδας, της Βουλγαρίας και του Μαυροβουνίου- οδήγησε σε μία κατάσταση που δεν θύμιζε ειρήνη αλλά μία ανακωχή, η οποία θα έδινε τον απαραίτητο χρόνο, από τη μια, στους Βούλγαρους και, από την άλλη, στους Έλληνες, τους Σέρβους και τους Μαυροβούνιους να αξιολογήσουν κατά πόσο η νέα εδαφική κατάσταση, που διαμορφώθηκε από την κατάκτηση των οθωμανικών εδαφών, θα ήταν ανάλογη των εθνικών προσδοκιών και των γεωστρατηγικών συμφερόντων τους. Το μεγάλο πρόβλημα υπήρχε στην πλευρά του πιο ισχυρού στρατιωτικά συμμάχου, της Βουλγαρίας, που έβλεπε την πολύχρονη, από τα τέλη του 19ου αιώνα, προσπάθειά της να δημιουργήσει τη Μεγάλη Βουλγαρία να μην ευοδώνεται. Οι δύο σπουδαιότεροι αντίπαλοί της -οι Σέρβοι και, κυρίως, οι Έλληνες- κατάφεραν να κατακτήσουν σημαντικά εδάφη που ακύρωναν, στην πράξη, κάθε βουλγαρική επιθυμία για απόλυτο έλεγχο της Μακεδονίας. Το ίδιο αδιανόητη υπήρξε και η κατάκτηση της Θεσσαλονίκης από τους Έλληνες για τη βουλγαρική πλευρά. Στους φιλόδοξους μιλιταριστές ηγέτες της Σόφιας δεν έμενε άλλη επιλογή από μία βίαιη προσπάθεια αρπαγής των νεοκατακτηθέντων ελληνικών και σερβικών εδαφών, με έναν ακήρυχτο πόλεμο που ξεκίνησαν εναντίον των πρώην Συμμάχων τους. Χαρακτηριστικό αυτού του πολέμου, πέρα από τη βιαιότητα των μαχών και τη σύντομη διάρκειά του, ήταν η προσπάθεια εξόντωσης και τρομοκράτησης του ελληνικού πληθυσμού της Μακεδονίας, με μία εκτεταμένη και οργανωμένη επιχείρηση Εθνοκάθαρσης που διέταξε η ίδια η Βουλγαρική στρατιωτική ηγεσία. Στη σύγκρουση εναντίον της Βουλγαρίας εισήλθαν τόσο το Μαυροβούνιο όσο και η Ρουμανία και η Τουρκία, προκειμένου να αποκτήσουν όσο το δυνατόν γρηγορότερα εδαφικά οφέλη εις βάρος της Βουλγαρίας. Η σύρραξη ολοκληρώθηκε με στρατιωτική συντριβή της Βουλγαρίας. Η αυλαία του Β' Βαλκανικού Πολέμου έπεσε με τη Συνθήκη του Βουκουρεστίου που επισημοποίησε τη νέα εδαφική πραγματικότητα στα Βαλκάνια. Σε αυ