Η ΟΡΓΑΝΩΣΙΣ ΤΗΣ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΔΟΝ 1833-1844

Η μελέτη ιστορεί την διαδικασίαν διαμορφώσεως διοικητικής δικαιοσύνης κατά την περίοδον μεταξύ 1833 και 1844, όταν εσχεδιάσθησαν και ελειτούργησαν πρώιμα ειδικά διοικητικά δικαστήρια εν Ελλάδι. Η εργασία αποτελεί καρπόν μακράς αρχειακής ερεύνης, αλλά και της συναφούς ελληνικής βιβλιογραφίας και προσφέρει μεγάλον αριθμόν νέων πληροφοριών. Παρουσιάζει τον πρώτον σχεδιασμόν των πρωτοβαθμίων διοικητικών δικαστηρίων κατά το 1833, εντός του πλαισίου του γενικωτέρου πλαισίου της δικαστικής και διοικητικής αναδιοργανώσεως της χώρας, μετά την εγκατάστασιν του νέου καθεστώτος κατά το έτος εκείνο. Παρουσιάζει τα ξένα (γαλλικά και βαυαρικά) νομικά πρότυπα των σχεδιασμών και εξηγεί την διαφοράν των εξελίξεων εις την Ελλάδα. Παρέχει ερμηνείαν των διατυπώσεων της πολιτικής δικονομίας του 1834 και παρουσιάζει τα πρώτα σχέδια οργανώσεως διοικητικών δικαστηρίων, εξηρτημένων πλήρως εκ της διοικήσεως, άνευ αναμείξεως της τακτικής δικαιοσύνης εις την λειτουργίαν των. Ο τοιούτος σχεδιασμός απέβλεπεν εις προστασίαν των συμφερόντων του δημοσίου εκ της αρπακτικότητος πολιτών και φορολογουμένων, μη επιθυμούντων οιανδήποτε συνεισφοράν εις τας κοινάς δαπανάς της πολιτείας και επιδιωκόντων και ιδιοποίησιν των δημοσίων κτημάτων. Εκθέτει εν συνεχεία δι' ολίγων τα της εννόμου προστασίας των συμφερόντων του δημοσίου και τα της ιδρύσεως του Συμβουλίου της Επικρατείας (1834-1835). Ακολούθως εκθέτει την διαδικασίαν μεταβολής του διοικητικού οργανισμού της περιφερειακής διοικήσεως και την συνεπεία αυτού πλήρη ανατροπήν των αρχικών σχεδιασμών περί διοικητικής δικαιοσύνης, καθώς και την έκδοσιν του νόμου (1837) που προσδιώριζε τα αντικείμενα του αμφισβητουμένου διοικητικού, δηλαδή τας διοικητικάς διαφοράς αι οποίαι δεν ανήκον εις την αρμοδιότητα των τακτικών δικαστηρίων.