Ο ΚΟΙΝΩΝΙΟΛΟΓΟΣ ΚΑΙ Ο ΙΣΤΟΡΙΚΟΣ

ΡΟΖΕ ΣΑΡΤΙΕ: Μου φαίνεται ότι το σχέδιό σου είναι να δώσεις εργαλεία που θα επιτρέπουν την αποδιάρθρωση των µηχανισµών κυριαρχίας, οι οποίοι λειτουργούν σαν διαχωρισµοί φυσικοί, κανονικοί, προγονικοί, πράγµα που, πιστεύω, είναι µάλλον αντίθετο στη στερεότυπη εικόνα που έχει δηµιουργηθεί για το έργο σου, το οποίο αντιµετωπίζεται σαν να αποκαλύπτει περιορισµούς που συντρίβουν τα άτοµα χωρίς να τους παραχωρούν καµία θέση. ΠΙΕΡ ΜΠΟΥΡΝΤΙΕ: Αν ήθελα να απαντήσω µε µια φράση σ’ αυτό που είπες, θα έλεγα: γεννιόµαστε προκαθορισµένοι και έχουµε µια µικρή ευκαιρία να καταλήξουµε ελεύθεροι. Καταλογίζω σ’ εκείνους που επικαλούνται υπερβολικά την ελευθερία, το υποκείµενο, το άτοµο κτλ. ότι εγκλωβίζουν τους κοινωνικούς δρώντες στην ψευδαίσθηση της ελευθερίας, δηλαδή σε έναν από τους δρόµους µέσω των οποίων εφαρµόζεται ο ντετερµινισµός. Μόνο υπό τον όρο να οικειοποιηθούµε τα εργαλεία σκέψης, καθώς και τα αντικείµενα σκέψης που προσλαµβάνουµε, µπορούµε να γίνουµε κάπως το υποκείµενο των σκέψεών µας? υπό τον όρο, µεταξύ άλλων, να επανοικειοποιηθούµε τη γνώση των ντετερµινισµών. Το 1988, ο ιστορικός Ροζέ Σαρτιέ κάλεσε τον κοινωνιολόγο Πιερ Μπουρντιέ στον ραδιοφωνικό σταθµό France Culture για µια σειρά πέντε συνεντεύξεων, που αυτό το βιβλίο αναπαράγει και αποκαθιστά µέσα στο διανοητικό και πολιτικό συγκείµενό τους. Σ’ έναν διάλογο όπου φανερώνονται ταυτοχρόνως η σύγκλισή τους και η σαφής συνείδηση των διαφορών τους, ο κοινωνιολόγος και ο ιστορικός αντιπαραβάλλουν τις δύο επιστήµες τους και τους αντίστοιχους ρόλους τους στην κοινωνία. «Η αξία αυτού του µικρού βιβλίου έγκειται, νοµίζω, στο ότι συλλαµβάνει µέσα από τη ζωντάνια του διαλόγου τον τρόπο σκέψης του Μπουρντιέ, απελευθερώνοντάς τον από ό,τι ενίοτε τον καλύπτει, είτε είναι το επιβλητικό κύρος που προσδίδει η έδρα του στο College de France είτε οι πολεµικές διαµάχες του κοινωνιολόγου που εµπλέκεται στην εποχή του». από τον πρόλογο του Ρ. Σ.