ΣΤΗ ΣΚΙΑ ΤΗΣ ΚΟΚΚΙΝΗΣ ΟΜΠΡΕΛΑΣ

Καθόταν στον πάγκο της, η ταχύτητα της μνήμης της πριν την προσπέραση της της και στη συνέχεια να χαθεί με τις δεκάδες αυτοκίνητα που επιταχύνουν τη λεωφόρο. Από το παράθυρο της κρεβατοκάμαράς της κοίταξε το τοπίο. Ήταν το καλοκαίρι, κατά τη διάρκεια του Αυγούστου. Τα παραθυρόφυλλα ήταν ανοιχτά σε περίπτωση που ο αέρας ανατινάχτηκε και την έκανε λίγο πιο δροσερή. Το εποχιακό καλοκαιρινό αεράκι είχε αρχίσει και αυτό έφεραν κάποια άνεση σε αυτήν. Είχε μια δύσκολη στιγμή με την αφόρητη θερμότητα που έκανε τα αναπνευστικά προβλήματα ακόμα πιο οξυμένα. Πώς βρήκε τον εαυτό της σε αυτό το γηροκομείο; Δεν μπορούσε να θυμηθεί και η ασθένεια του Αλτσχάιμερ δεν βοήθησε σε τίποτα. Του άρεσε. Είχε το δικό της χώρο, το δικό της δωμάτιο που ήταν διακοσμημένα υπέροχα. Είχε τους φίλους της και τους νοσηλευτές που την έδιναν. Την έτρωγαν, τα μαλλιά της και την πήγαιναν σε περιπάτους στους κήπους. Όλοι ήταν ευγενικοί και ευγενικοί σε αυτήν. Τι περισσότερο χρειαζόταν ή θέλει. Έχει μόλις κρυώσει τα ρίγη πολύ εύκολα γιατί ήταν εξαιρετική λεπτός και ευαίσθητο και αυτό ήταν λίγο μια ταλαιπωρία. Η μνήμη της είχε γίνει επιλεκτική.