ΚΒΑΝΤΑ

Στριμώχτηκαν τα λόγια, έλιωσαν, στη φωτιά του έρωτα. Και μετά ήρθες εσύ που σε λένε αγάπη και γαλήνεψες τα σώματα. Και την τρίτη μέρα η νόηση έδωσε στα πράγματα τη σημερινή τους μορφή. Αταξία και ελευθερία. Εντροπία. (από το ποίημα «Επιφάνεια και βάθος») Τα ποιήματα του Στράτου Φαναρά πατάνε στέρεα στη γη ενώ σταθερά ρεμβάζουν τον ουρανό. Εδώ έγκειται η ποιητική τους αξία. Με τον ορθό λόγο ως βάση, τα Κβάντα απογειώνονται στο σκοτεινό στερέωμα της ψυχής με απροσδόκητη δύναμη, εκπέμποντας τη συγκίνηση με χειροπιαστό και άμεσο λόγο.